Նեղլիկ փողոցների հին լաբիրինթոսում, որտեղ յուրաքանչյուր քար իր մեջ կրում է անցյալի շունչը, 15-րդ դարով թվագրվող միջնադրայն պալատի խորը նկուղներում թաքնված է հնագույն Էնոտեկա, որը, իրավամբ, յուրատեսակ գանձ է գինու սիրահարների համար։ Ծանր փայտե դուռը մեղմ ճռճռում է, ասես ողջունելով ու հրավիրելով հյուրերին իջնել մաշված քարե աստիճաններով դեպի զով, կիսամութ սրահներ, որտեղ Տոսկանայի լավագույն գինիները հանգչում են աղյուսե կամարների ու հնամյա որմնանկարների ներքո։

Ջովաննի անունով ժառանգական սոմելյեն՝ կայծկլտուն փայլը աչքերում եւ մազերի արծաթագույն շողերով, դիմավորում է հյուրերին, ինչպես հին ընկերներին։ «Այստեղ յուրաքանչյուր շիշ պարզապես գինի չէ, այլ պատմություն, բնավորություն, ոգի», — ասում է նա՝ զգուշորեն վերցնելով Կիանտի Կլասսիկո Ռիզերվայի (Chianti Classico Riserva) շիշը։ Վարդագույն կաթիլները սահում են բաժակի պատերով՝ տարածելով հասուն բալի, մանուշակի ու կծու համեմունքների բույրեր։ «Այս գինին նման է Արնո գետի վրա իջնող ֆլորենտական մայրամուտին՝ հարուստ, կրքոտ, անմոռանալի», — ժպտում է Ջովաննին՝ մատուցելով տեղական նրբաճաշակ ուտեստները։

Հին կաղնու սեղանի վրա շուտով հայտնվում են պրոշուտոյի բարակ կտորներ, տրյուֆելային մեղրով թարմ պեկորինո եւ հավի լյարդի պաշտետով պատրաստված ավանդական ֆլորենտական կրոստինի՝ նախուտեստ, առանց որի ոչ մի համտես լիարժեք չէ։ Յուրաքանչյուր պատառը բարձրակարգ գինու հետ ստեղծում է համի կատարյալ հարմոնիա։

Կիանտիից (Chianti) հետո հերթը լեգենդար Բրունելլո դի Մոնտալչինոյինն (Brunello di Montalcino) է: «Այս գինին նման է Վերածննդի վարպետներին․ պահանջում է ժամանակ եւ համբերություն, որպեսզի բացահայտի իր բոլոր գույները», — ասում է Ջովաննին։ Գինին դանդաղ բացվում է բաժակում՝ արձակելով հասուն սալորի, կաշվի եւ ծխախոտի բույրեր։ Այն մատուցվում է հասունացած պարմեզան-ռեջիանոյի (Parmigiano-Reggiano) հետ, որի աղի բյուրեղները հրաշալիորեն համադրվում են տանինների հետ։

Երեկոն շարունակվում է Վինո Նոբիլե դի Մոնտեպուլչանոյի (Vino Nobile di Montepulciano) համտեսով։ Յուրաքանչյուր կում ուղեկցվում է խաղողի այգիների, ընտանեկան ավանդույթների եւ սերնդեսերունդ փոխանցված գինեգործական գաղտնիքների մասին պատմություններով։ Ջովաննին բացատրում է, թե ինչպես է գինու բնավորությունը փոխվում՝ կախված տարվա բերքից, հողից եւ նույնիսկ լեռան լանջին տեղակայված խաղողի այգու դիրքից։

Այդպիսի պահերին հասկանում ես, որ էնոտեկան պարզապես գինու մառան կամ պահոց չէ։ Դա այն վայրն է, որտեղ գինու արհեստը վերածվում է արվեստի, որտեղ յուրաքանչյուր շիշ պատմում է իր պատմությունը, եւ յուրաքանչյուր երեկո դառնում է անմոռանալի ճանապարհորդություն Տոսկանայի համերի եւ բույրերի միջով։ Այստեղ՝ միջնադարյան նկուղների զով ստվերներում, ժամանակն ասես կանգ է առնում, եւ դու հնարավորություն ես ստանում լիարժեք վայելել պահը ու զգալ տոսկանական գինեգործության իսկական ոգին։

Հաջորդ անգամ, երբ լինեք Ֆլորենցիայում, անպայման ժամանակ հատկացրեք նման էնոտեկա այցելելու համար։ Եւ հիշե՛ք․ այստեղ գինու համտեսը պարզապես խմիչքի համտես-փորձառություն չէ, այլ դարերի մշակույթի խորքերին դիպչելու եւ իրական Տոսկանան բացահայտելու յուրօրինակ փորձառություն է, որն առկա է յուրաքանչյուր բաժակում, յուրաքանչյուր պատմության մեջ, յուրաքանչյուր կումում։