Բելվեդերի պալատը գտնվում է մայրաքաղաք Վիեննայում, որը, իրավմամբ Բարոկկո ոճով կառուցված ճարտարապետական հորիբվածք է. համալիրը բաղկացած է երկու առանձին դղյակներից՝ Orangery-ից եւ Palace Stables-ից: Այն կառուցվել է մի ժամանակաշրջանում, երբ Վիեննան կայսերական մայրաքաղաք էր, որտեղ իշխում էր Հաբսբուրգների հարստությունը: Բելվեդերը Սավոյացի արքայազն Եվգենիի ամառային նստավայրն էր, ով մեծ համբավ էր ձեռք բերել Օսմանյան կայսրության դեմ մղվող պատերազմում:

Այսօր պալատում է գտնվում Բելվեդերեի թանգարանը, որը ապակողմնորոշող ներկայի մեջ հիմնավոր հղման կետ է հանդիսանում: Այս պատմական հաստատությունը յուրահատուկ կամրջի դեր է խաղում  անցյալի եւ ապագայի միջեւ։

Բելվեդերում ներկայացված են ցուցանմուշներ հետևյալ դարաշրջաններից.

Վերածնունդ (1200-1600). Բելվեդերի հավաքածուի ամենավաղ աշխատանքները 12-րդ դարի վերջից մինչև 1600 թվականը թվագրվող կտավներ ու քանդակներն են: Այս ցուցանմուշներում արտացոլվում է անցումը ռոմանականից դեպի գոթական արվեստ եւ ապա դեպի զարգացող Վերածնունդ:

Բարոկկո (1600-1800). շքեղությունն ու դրամատիկությունը բնորոշում են բարոկկո արվեստին, սակայն այս շրջանում հանդիպում են նաև բնապատկերների եւ առորեական առարկաների ռեալիստական ​​պատկերներ: Արիստոկրատիայի եւ Եկեղեցու հանձնարարությամբ արված կարևոր գործերը ներկայացնում են ժամանակի բազմազան տեսարանները: Յուրահատուկ են Ֆրանց Քսավեր Մեսսերշմիդտի «Character Heads»՝ առեղծվածային շարքը. այն ոգեշնչել է շատերին, բազմաթիվ մեկնաբանությունների առիթ է հանդիսացել եւ մինչ օրս շարունակում է գրավել այցելուներին:

Նեոկլասիցիզմ/Բիդերմայեր (1800-1865). 18-րդ դարի վերջին հասարակությունը եւ արվեստի պատկերացումները սկսեցին փոխվել: Արվեստագետները իրենց թեմատիկայի համար սկսեցին ավելի քիչ սեւեռվել անցյալի իրադարձությունների վրա՝ փոխարենը իրենց հայացքը հառեցին ներկա իրադարձությունների վրա:

Վիեննան մոտ 1900 թվականին. 19-րդ դարի վերջում Վիեննան աստիճանաբար վերածվում էր մետրոպոլիայի: Բազմաթիվ արվեստագետներ զբաղված էին Ռինգշտրասեի վեհաշուք շինությունների համար դեկորատիվ սխեմաների ստեղծմամբ։ Արվեստի այս ծաղկումը ճանապարհ հարթեց դեպի Վիեննայի անջատման հիմքը: Գուստավ Կլիմտն արդեն Վիեննայի ամենահայտնի նկարիչն էր. Բելվեդերը նկարչի հայտնի «Համբույր» ստեղծագործությունը ձեռք է բերել նկարչի կենդանության օրոք: Այս ժամանակաշրջանում նույնպես աճող ճանաչում եւ համբավ է գրանցվել կին արվեստագետների համար:

Զարգացող մոդեռնիզմ (1900-1920). տնտեսության ինդուստրացումը հիմնովին փոխեց հասարակության կառուցվածքը: Կրթական ցենզը բարձրացավ, պետությունը բարձրացրեց դպրոցների եւ մասնագիտական ուսուցման պահանջները պրոֆեսիոնալ մակարդակի, որից անմասն չմնաց նաեւ վրձնարվեստը: Սա մեծ ազդեցություն ունեցավ գեղանկարչության վրա: Միևնույն ժամանակ, նոր տեխնոլոգիաները էլ ավելի դյուրացրեցին եւ արագացրեցին հաղորդակցությունն ու ինֆորմացիայի փոխանակումը, ինչի մասին են վկայում ժամանակի ամսագրերեը (der Sturm, die Aktion) եւ միությունները:

Ավանգարդներ (1920-1950-ականներ). շատ արվեստագետների համար Առաջին համաշխարհային պատերազմի ավարտը հնարավորություններ բացեց քննարկելու հայեցակարգեր եւ ուտոպիաներ՝ մտքերի միջազգային փոխանակման միջոցով: Ազգայնականության վերելքը, տոտալիտար բռնապետությունները եւ, վերջապես, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը մեկուսացրեցին արվեստագետներին եւ զրկեցին իրենց ապրուստից: Միայն 1945 թվականից հետո էր, որ համատեղ ջանքերը աստիճանաբար միավորեցին արվեստագետներին, եւ միջազգային հանրությունը նպաստեց արվեստի մեջ նոր մոտեցումների կիրառմանը:

Ավանգարդներ (1960-1970-ականներ). 1960-ականներին արվեստի եւ հասարակության փոխհարաբերությունները շատ դինամիկ դարձան: Վիեննական ակցիոնիզմը արձագանքեց ռեպրեսիվ կրոնական եւ հետնացիստական ​​մթնոլորտին` սադրիչ կերպով ներկայացնելով մարդու մարմինը որպես արվեստի նյութ: Միևնույն ժամանակ, քաղաքացիական իրավունքների եւ կանանց շարժումների ընթացքում ի հայտ եկավ ֆեմինիստ արվեստագետների մի սերունդ, որը կազմաքանդեց նահապետական ​​կառույցները: